80 - 20 (10)

“We hebben de indruk dat de wereld vrijer is dan ooit, maar voor een groot deel zijn het de instrumenten voor indoctrinatie die veel verfijnder werden”, aldus Chomsky. Dat gebrek aan kritische reflectie maakt ons blind voor het feit dat de Verenigde Staten de voorbije decennia vergleden naar een “electorale oligarchie” met een enorme concentratie van macht en geldmiddelen voor een geprivilegieerde klasse. Vroeger was dat de adel en/of een priesterkaste, nu zijn dat de superrijken en de multinationals. De Verenigde Staten zijn een verdorven democratie waar een kleine toplaag de plak zwaait. Presidenten dienen als professionele huurlingen voor deze machtige nieuwe elites, een stevig netwerk van geldmagnaten, stichtingen, universiteiten, commissies, mediatycoons.

En vierjaarlijks krijgen de Amerikanen hun ritueel megaspektakel van verkiezingen voorgeschoteld met 2 politieke partijen als façade. De poppenkast van Democraten versus Republikeinen geacteerd op tv, mooi gepresenteerd, knap in beeld gezet. TV-debatten als toneeltjes, vooraf uren ingestudeerd en afgeborsteld. Inhoud, ideeën, partijprogramma’s blijken bijkomstig, bovenal de vorm primeert, de telegenieke emoties, oneliners, een zucht, een lach, een grijns, kom ik sympathiek over? Het draait om verleiding en emoties, met rationele argumenten heb je als presidentskandidaat nauwelijks nog schijn van kans. TV-debatten die me nog meest van al doen denken aan Miss World-verkiezingen. De VS zijn geen democratie maar een theatrocratie met spindoctors aan de knopjes. Met verkozenen ook dankzij gigantische donaties van bedrijven. Voor derdewereldlanden heet zoiets “corruptie”, in de VS noemt men dat “campagnefinanciering”. Investeringsbanken leveren er al 30 jaar hùn Minister van Financiën. Alleen al de financiële sector heeft 3000 lobbyisten in Washington, meer dan 5 per congreslid. Idem voor chemie-, auto-, olie- of wapenindustrie.

Het grote gevaar voor de VS zit niet in hun geldverslindende bommenwerpers extern of in het sturende grootkapitaal, het zit in hun blindheid voor twee werelden intern, nl. de groeiende kloof arm-rijk en opgeleid-dom.